Nasıl nasıl özlemişim seni. Son zamanlarda hele hele bu zamanlarda daha iyi anladım buram buram tüttüğünü burnumda.
Dünya küçük derlerdi de inanmazdım. Bize Dünya'nın büyüklüğünü anlatırdın oysa. Nehirleri, Ovaları, Dağları sayardık ezberler bıkardık, ne kadar çoklar diye.
Hep aklımdaydın oysa. Ne adresin ne de sesini duyabileceğim bir telefon numaran yoktu.
Ölmeden birbirini seven insalar kavuşurmuş inanmazdım.Unutulmaz insanlar hiç ölmezmiş.
Kalmadı senin gibiler. Yoklar. Senin gibisi yok.
Senin gibi CAN. Senin gibi sevgi dolu kimse kalmadı artık.
Hayatımda ki ''İLK'' oldun. Ama son olmadın. kimse kalbimde ki yerini doldurmadı.
Biz büyüdük özledikçe özledik. özledikçe yakınlaştık belkide farkında olmadan.
Ve sonunda buldum ya seni, Ve sonunda duydum ya o kadifemsi sesini.
Ve sen tanıdın ya beni onca yıl sonra. O kadar çocuğun vardı ki. Yinede onca çocuğunun arasında sadece sesimden tanıdın ya beni. Siyah, Uzun saçlarımı, Kömür karası gözlerimi.
''Ne güzel kızdın sen halâ öylemisin'' dedin ya. Daha gözüm açık gitmez ÖĞRETMENİM.
Rüyamda görsem inanmazdım ya. Ama gerçekmiş senini duymak. Eskileri konuşmak. içten kocamannn bir ahhhhhhhh çekmek. Sesini duyduktan sonra istemsiz bir refleksle ağlamam gerçekmiş canım öğretmenim.
Bana kalsa nasıl bulurdum seni. Şu yeni iletişim aletleri olmasa nasıl sesini duyardım.
Sana kavuşmamı sağlayanlara nasıl teşekkür etsem azdır.
Sen iyi ki vardın.
Ve hala iyi ki varsın.
Sen hep var ol CANIM ÖĞRETMENİM.
SEVGİN ÖMÜRLÜK BİZDE EMANET..
