ENGELSİZ YÜREKLER

Hiç bir insan engelli doğmak istemez..Ama bu ülkede engelli vatantaşlarımız çok büyük zorluklarla karşılaşıyorlar..Görme engelli,yürüme engelli,hatta psikolojik engelli vatandaşlarımız var ama biz ne kadar duyarlıyız?

Kendimizi ne kadar düşünüyorsak onları'da düşünmek zorundayız.. Her zaman destek ve yardımcı olmalıyız..
Sadece otobüsler'de yer vermek yetmez..Görmeyen gözlere göz,Duymayan kulaklara, kulak,yüreyemeyen ayaklara ayak tutamayan ,ellere el olmalıyız.. Rahmetli anne annem'de duyma engelliydi sağır vede dilsizde..

Yıllar önce engelli vatandaşlarımıza ilgi ve yardım bu kadar yoktu tabii, buna da şükür etmek lazım.

Engelli vatandaşlarımıza yeni olumlu yasalar çıksada, iş alanları ve egitim alanları genişlemiş olsada,
toplum tarafından, hep bir dışlanma yaşıyorlar..özellikle özel ve evlilik hayatlarında dışlanma hor görülme yaşanıyor..

Bende, doğuştan kaynakla'nan bir ortopedik rahatsızlıkla dünya ya geldim daha bebek yaşlarım'da 2 defa ameliyat geçirsemde,düzelmedi..sol bacağım sağ bacağım'dan kısa..kendimi engelli olarak görmüyorum her zaman halime şükür ediyorum ama, Devletin sunmuş olduğu,kolaylıklar'dan bende faydalanıyorum zaman zaman..Ve devletimize teşekkür ediyorum..Bende çogu zaman bu durumum'dan dolayı zorluklar yaşadım..

Eşim tarafın'dan bana asla hisetirilmeyen bu durum kayın validem tarafından her zaman yüzüme vuruldu..
burada adını bile söylemek istemediğim lakablar takıldı..Burada aslında bahsetmek istediğim engelli vatandaşlarımıza takılan lakaplardır..bir sohbet anında,engelli olan bir kişi tanıtılırken ismiyle tanıtılması gerektiği yerde, ''şu falanca sakat adam''veya ''şu falanca kör kadın''vs.vs. gibi lakablar ve yakıştırmalar yapılması gerçekten çok çirkin..Bunları söylerken kendini o engelli vatandaş yerine koyman gerekir..
Her kez sağlam doğabilir,ama sağlam ölemeyebilir..

Her şeyden önce bu, savaşlarda gazi olan vatandaşlarımı'da büyük bir hakarettir..
Hiç bir insanın gelecekte nasıl bir durumda olcağını bilemez..Malesef yaşanılan hiç bir şeyden desr almıyoruz..Bu ülkede çok büyük depremler yaşandı,ve bir çok savaşlar oldu,bir çok insan öldü ve sakat kaldı..Bundan sonra 'da olacaktır..bu yüzden engelli her insana acımak yerine önce kendimize acımalıyız..Her alanda gönüllü yardımlarda bulunmak çevrede ve toplum'da rahat bir şekilde yaşamalarını sağlamak bir insani görevdir..Devletimiz elinden geldiğince sosyal ,iş,ve eğitim konularında,yardımcı olsada..Bizde bu ülkede yaşayan engelli vatandaşlarımıza saygı ve sevgi çerçevesi içinde yaklaşmalıyız..

Toplum için'de onları rencide edici lakaplarla tanıtmamalıyız..''kör kadın,sakat adam,deli çocuk,topal kız'' gibi lakablar kulanacağımız zaman önce kendimizi onların yerine koyup, aynı çirkin lakablar bize takılsa bize söylense neler hissederiz diye düşünmemiz gerekir..
Şimdilik söyleyeceklerim bu kadar bol sağlıklı günler dilerim efendim..Sevgiyle kalın :=)