HEP BABALAR MI DÖVER YA ANNELER?

Yaşım 31 ve 6 yıldır evli bir bayanım 25 yıl ailemin yanında kaldım..25 yaşımdayken evlendim..Babam dan hiç dayak yemedim..Eşim den hiç bir tokat bile yemedim..Arada itiş kakış yaşasakta dayak atacak kadar çirkinleşmedik..

Evet eşimle bazen kavga ederiz seslerimiz yükselir bazen günlerce küs kalırız ama asla küfür ve şiddet olmaz..umarım bundan sonra da olmaz..Kadınlara yönelik bloğlar da okuyorum ve genelde koca,baba,abi şiddetinden bahsediliyor..Aslında anneler de dövüyor bu hep göz ardı edliyor.. Ben annemden çok dayak yedim zamanın da..Annem benim kötü arkadaş ortamı kurdumu düşünüp beni korumak için yolda bile dövdüğünü bilirim..

Oyun oynamak için dışarı çıktığım da erkek kardeşimi yanıma almadığım zaman bile dayak yemiştim annem den..Bakkala yollardı bazen elimdeki süt şişesini yanlışlıkla yere düşürdüğüm için döverdi azarlardı..Ben baba dayağı değil ama anne dayağı ile büyüdüm..Annemin benim üzerimdeki baskısı çoktu..Annemin hayatımda ki her alanında eli vardır.. Annem bu yazıyı okusa belki çok üzülür pişman olur biliyorum ama gerçeği bu..

Malesef annemin despotluğu yüzün den hiç arkadaşım olmadı.Olduğu zaman bile evde yalnız sohbet etmemizi istemezdi sanki, arkadaşlarımın bana kötü bişeyler öğreteceğini sanırdı..Aslında öyle değildi sadece kız kıza sohbet eder dertleşirdik ama her defasın da beni mahçup ederdi arkadaşlarıma ve,sohbet ettiğimiz odadan çıkartırdı bizi..

Annem 13 yaşında evlendi annemin annesi sağır ve dilsizdi..Çocukluğunu yaşamadan evlendi anne oldu,Annesi 'nin dilinden duyamadığı sevildiğini.. Anne olmak evlat yetiştirmek döverek azar vererek oluyordu o öyle biliyordu belkide..

Kız çocukları ergenlik çağına gelene kadar anne baskısı görüyorlar malesef..Hatta genç kız olduğumuz zaman bile Yine anneler baskı yapıyor ilk önce''onu yapma bunu yapma,Temizlik öğren,yemek yapmayı öğren,Benim senin yaşındayken çocuk doğurdum,Onunla konuşma bununla arkadaşlık etme,hanım hanımcık ol,kimse almaz evde kalırsın'' gibi azarlara maruz kaldık (kaldım) zamanında..

Kendimi aptal gibi hissetiğim zamanlar oldu beceriksiz,hiç bir işi yapayan biri olduğumu hissetim yalan değil..Belki babam dövseydi babam dan azar işitseydim belki şimdi babam dan nefret edecektim ama Anne baskısı ile büyüyen biri olarak nedense annem den hiç nefret etmedim..Annemin himayesinde annemin dizinin dibin de büyüdüm..Annemin kolundan hiç çıkmadım Çogu zaman hep arkadaş olduk dertleştik..Kardeşlerim dünyaya geldiğinde tek yardımcısı bendim..

Hep bir gözü üzerimde oldu iş hayatına atıldığım zamanlarda bile çalışacağım yerleri hep o belirledi..Bana çokmu değer veriyordu? yoksa,beceriksiz olduğumumu düşünüyordu bilmiyorum..Belkide zarar görmemi hiç istemedi..20 yaşım dan sonra kendi kanatlarımla uçmama izin verdi..

Artık gerekli anne terbiyesi almıştım beni test edip onayladı ve bıraktı çevreye karşı koruma kalkanlarımı nasıl kullanacağımı öğretmişti bana çünkü..Şimdi evlendim çocuk sahibi oldum..Ben Annem gibi olmayacağım tabiki,çocuklarımı egiteceğim ama,Asla kaba kuvvetle değil tatlı dil ve güler yüzle yapacağım bunu..İlerde büyüdüklerinde benin yazdığım bu yazı gibi bir yazı yazmalarını asla istemem Annemi çok seviyorum her şeyi benim iyiliğim için yaptığına inanıyorum ama;

ANNE ,KEŞKE BANA KENDİMİ KÖTÜ HİSSETİRMESEYDİN..