DOST DEDİĞİN BÖYLE OLMALI. SİZDE VARMI BÖYLESİ?

Bazen çıkmaza varır yollarımız. Taş duvarlarla örülür etrafımız. Dost yüzler dost kelamlar ararız. Derdimizi bazen bir onlar anlar. Bir tek o’na açarız içimizi. Bir o’ nun omzunda ağlarız ya.
Bazen kırar incitiriz, ama sırt dönmez asla. İki damla yaş akıtır gizlice. Kimseye belli etmez. Yine kalbini kıranda arar dermanını. Bazen Anne olur, kardeş olur, eş olur. Hani dostlar vardır ya. Saklamaz sigara paketini cebinde, hep o sehpada durur cüzdanı saklamaz koynunda. Hep elinde durur yüreği. Her ihtiyaç anında çalabileceğimiz bir kapıdır o.

Hastalıkta açar kapımızı sonuna kadar. Bekler başımızın ucunda. Arar dakika başı sorar durumumuzu. Dosttur o be. Arkadaştır candır. Kardeştir. Yolcudur, yol arkadaşıdır. Dermandır dermanımdır. Gözyaşımı silendir. Haksızlığımı da yüzüme vurur, haklı olduğumda omzuma da. Dobradır, dürüsttür, merttir. Kimi örnek alacağını bilir. O benim izimde ben onun izinde yürürüz. Takip ederiz adımlarımızı, gölgemizi.

Güvenir, güvenilir… Saklamaz gizlemez hiçbir şeyini… Özü de sözü de birdir… Yalnız geçmez boğazından bir acı kahve… Kapar gelir kahvesini de eline… İki kelamın yanında yudumlarız o acı kahveyi… Biraz gülüşür, biraz dertleşiriz… Tektir… Yanına konulmaz hiçbir şey. Olursa böylesi olmalı insanın arkasında bir dağ misali. İtip kaksalar da seni, düşmezsin yere… O arkandaki adı dost, dağ açar kollarını sarıp sarmalar, asla izin vermez yere düşmene. 2 gün geçmez aradan özler beklersin yolunu.

Özlettirir, beklettirir ya. İşin özü ordadır aslında. Kıymetini bilmesen eğer uçar gider bir kuş misali. Acını beklemeden gelir vefakârdır.

Ya daha fazla konuşturmayın yazdırmayın işte. Son kelimede gizlidir. Dosttur, arkadaştır… Ölene kadar, dostumdur. Arkadaşımdır.

Yazan: Siyah Kelebek.