Çocuğuma Dokunma kampanyası ile Çocuk istismarına son demek için. yola çıktık.
Dün bir yazı ile başlangıç yaptım. Ama bu yazıların devamı gelecek. Çocuk istismarını ele almak doğrularımızı yanlışlarımızı görmek için illa ki çevreye bakmak gerekmez. Biraz da kendimize kendi çocukluğumuza da inmek kendi çocukluğumuzu da sorgulammamız lazım. Sen nasıl bir çocuktun? Nasıl büyütüldün? Çocukluk yıllarında okul çağlarında başına gelmiş bir istismar bir taciz var mı? Bunları sorgulamamız gerek. Belki açıkça yazamayacağız başımıza gelen talihsiz olayları. Sadece düşüncelerimizi yazacağız.
Bu gece yarısı adsız bir yorumcu bloguma yorum bıraktı. İsmini verdi tabi ben adsız diyorum kendisine. Kendisi İlk okul yıllarında Hiç tanımadığı bir kişi tarafından hemde okulda tacize uğradığını yazmış bana. bunu yazan bir erkek. bırakın bu ülkede kız çocuklarına yapılan istismarları, Erkek çocuklarına bile yapılabiliyor.
Bana yorum bırakan hiç tanımadığım adsız arkadaşım o tacizi hiç kimseye anlatamamış. Günlerce içine kapanmış Ve ailesi bu değişimin farkına bile varmamış. Belki ona sorsalardı, bu içe kapanıklığın sebebi nedir diye. Belki bu tacize, istismara uğramış arkadaşım ailsine anlatacak ve belki şimdi hayata daha bir sıkı sarılacaktı.
Daha ilk okul yıllarında o çocuk yaşta istismara uğramış ve istismar edilmeye devam edilmiş. O kadar acı ki, Şimdi hayatına Kadın cinsiyetinde devam ediyor. Ne kadar acı.
Bir çocuğun hayatını karartmaya kimin hakkı var. o küçük erkek çocuğunun yerinde siz olsanız ne yapardınız. Ya sizin kardeşiniz olsa bunu yaşayan. Bir aile, evladının dışarda neler yaşadığını nasıl öğrenmek istemez. Neden sormaz içinde ki ruh halini. ''Neden böylesin yavrum? Neden içine kapanıksın? bu gün okulda neler oldu'' demek çocukla ilgilenmek bu kadar zor mu?
Dışarısı pislik dolu. kötülüklerle dolu. Çocuğuma dokunma demek için önce bizim çocuğumuza şefkatle sevgiyle dokunmamız lazım. Çocuklarımıza kötü eller dokunmasın. kötü eller kırılsın. konuşan çocuklarımız olsun her zaman.
'' Çok konuşma sus çocuk'' demeyelim çocuklarımıza. miskin, pısırık, içine kapanık, korkak çocuklar büyütmeyelim.
Terbiyeli, efendi çocuk yetiştireyim derken, konuşamayan, derdini söylemekten utanan çocuklar yetişmesin.
Her şey bizim elimizde...
KİM UTANSIN? / ÇOCUĞUMA DOKUNMA...
2 yorum:
Yürekten katılıyorum Blogların gücü keşke çok büyük olsa, keşke bu anlamda farklı birşeyler yapılabilse ve bu tür kampanyalar büyük çevrelere ulaştırılıp bilinçlenme anlamında büyük katkılar sağlabilse.
Gerek Dünya gerek Ülkemiz çok kötü sınavlar veriyor çocuklar konusunda, eğer kısa zamanda çocuklara yönelerek büyük özel çabalar gösterilmezse geleceğimizin güzel olacağını sanmıyorum.
Herşey çocuklar ve onların güzel yarınları için değilmi..
Derhal paylaştım..yapabileceğim her ne varsa söylenmesi yeter.
İnşallah çok büyük ses duyuran bir hale getirebiliriz bunu.
Yorum Gönder