SAVAŞ ALTINDAYIZ..

07 Ekim 2009 Çarşamba

Savaş altındayız..İstanbul'un en işlek semtlerinden birinde oturuyorum..Şişli,Çağlayan da eşimin işi de çağlayan da Annemler ise taksim de otururmakta..
Ve biz savaş altındayız..

IMF Protestoları yüzünden 100 lerce insan ölüm tehdidiyle yaşıyor.Hİç bir polis buna engel olamıyor malesef..Çünkü asıl hedef polis ve Amerikan bankası..Günlük yaşam akıp giderken bir anda yüzleri kapalı kim olduğu blinmeyen Ünüversiteli öğrenciler çıkıyor ortaya ellerinde molotof kokteylleri,taşlar sopalar..
Mağazalar,alışveriş merkezleri,restorantlar yakılıp yıkılıyor..Buralar da çalışan,ekmek için mücadele veren insanlar düşünülmüyor..Okula giden çocuk umursanmıyor, Hataneye giden yaşlı teyzeye bile saygı duyulmuyor..

İnsanlık,Türklük,Milletçilik,milliyetçilik bumu? Yaşlıya hürmet,çocuğa merhanet,emekçiye işçiye saygı bukadarmı? Benim kardeşim maddi sorunlar yüzünden ünüversiteye gidemezken.. Bu sözde Türk Sözde ünüversite öğrencileri, Ellerinde sopalar ve taşlarla etraflarına aldırmadan,kimseyi umursamadan,Polislerimize saldırıyor..Her yeri yakıp geçiyorlar..Masum inasanları,tehlikeye atıyorlar..
Yabancı sermaye dediğimiz mağazalar da,restorantlar da bir parça ekmek için çalışanlar var..Öğlen paydosun da bir parça yemek yemek için, karnını doyurmak isteyen.Vatandaşlarımız var..

Daha geçen akşam Penceremin altında 6-7 el ateş edildi ve ben çocuklarımla birlikte yerlerde sürünerek onları başka bir odaya taşımak zorunda kaldım..Yaşadığım korkuyu size anlatmam mümkün değil..Camlar açık perde çekik..Akşam saati,Bir anda mahallemde belkide 10 el tam olarak hatırlamıyorum..Ateş açıldı kimliği bilinmez kişilerce..Çocukları yere attığım gibi sürüne sürüne başka bir odaya geçtik..Çocuklarım ne olduğunu anlamazken ben nerdeyse korkudan,ölebilirdim..

Neden? Hep böyle korku içindemi yaşayacağız..Bir anda dağdaki terörist şehre inmiş ve bütün evleri tarayacak sandım..O günleri Allah yaşatmasın ama gelecekten korkularım arttı.. Siyaset bilmem, Açılım'ı dahi tam olarak anlamış değilim..IMF ile ilgili bu savaş yakıp yıkma neden onuda bilmiyorum ve bilmek te istemiyorum.. Sadece Bu ülkede bu bayrak altında rahat,ferah,gelecek korkusu olmadan yaşamak öleceksemde ecelimle uykumda ölmek istiyorum..Başıma bir taş darbesi alarak değil..Yada bir silah kurşunuyla ölmek değil istediğim..

Çocuklarımı okula , eşimi işine uğurlarken korkmak endişe duymak istemiyorum ben..Eşim işten sağ sağlim dönecekmi acaba diye akşama kadar dua ederek yaşamak istemiyorum..Korkuyorum.. korkutuluyorum,ve korkmak istemiyorum..

Artık gelecekten korkularım var.. Hepimizin bir ailesi var..Muammada yaşıyoruz.. Geleceğimiz olan gençler,Güvendiğimiz gençler ellerinde kalem defter tutacağı yer de taşlarla sopalarla hayatımıza gasp ediyorlar.. Ben böyle bir gençlik,böyle bir Milliyetçilik,ben böyle bir Milletçilik,Ben böyle bir Türk Milleti istemiyorum..

Hepinizi Allah' emanet ediyorum Allah hepinizi,hepimizi,korusun..