Sen dünyadan koptun mu hiç? diye sordu adam karşısında duran kadına. Adam öfkeliydi onu terk eden kadına.
Kadın, kararlı bir ifadeyle ve sert bakışlarla baktı adama. ''Hayır'' dedi. ''Ben hiç dünyadan kopmadım''.
''Çünkü, hep başkalarını düşünmek zorundaydım.''
Kendimi bırakamadım çünkü kendimi bırakıp dünyadan kopmam için uygun ortamı bulamadım. Hep bana ihtiyacı olan insanları düşündüm'' dedi kadın ve oturduğu masadan gözyaşları içinde kalktı.
İhtiyacınızdan fazlası sunulur bağzen önünüze ama taşıyabileceğiniz yükten fazlası yüklenir hep omuzlarınıza.
Bir günlüğüne dünyadan kopmak isteseniz de olmaz.
size sırtını yaslayan insanları düşünürsünüz hep.
Siz hep bir eli tutmak zorundasınızdır. Sizin elinizi tutan olmaz.
Siz hep birilerinin sırtına yastık olursunuz. Ama sizin sırtınız hep boşlukta olur düşemessiniz.
Siz hep kendinize tutunursunuz düşmemek için.
Hep başkalarını düşündüğünüz için varsınızdır belkide.
Siz hep yaslanılacak sağlam bir omuz, ısıtan sımsıcak bir el olursunuz.
Sırtınız hep boşta düşmemek için kendinize tutunursunuz.
Ne güçlü bir insan der arkanızdan insanlar.
Ne kadar güçsüz olduğunuzu bilmezler aslında.
Hayatta sağlam durmaya çalışmak kadar zor bir şey yoktur belkide. Güçlü olmaya çalışmak ne zordur aslında. Bir kere dünyadan kopmak istesenizde olmaz. Çünkü siz, düşünmek zorunda olduklarınızın dünyası olmuşsunuzdur artık. Düşmek için kendinizi bırakmak için, Dünyandan kopmak için artık çok geçtir.
Yazan: Siyah Kelebek
10 yorum:
Bu günlerde herkes gitmek istiyor.
Küçük bir sahil kasabasına,
Bir başka ülkeye, dağlara, uzaklara...
Hayatından memnun olan yok.
Kiminle konuşsam aynı şey...
Herşeyi, herkesi bırakıp gitme isteği.
Öyle "yanına almak istediği üç şey" falan yok.
Bir kendisi...
Bu yeter zaten.
Herşeyi, herkesi götürdün demektir.
Keşke kendini bırakıp gidebilse insan.
Ama olmuyor.
Hadi kendimize razıyız diyelim,
Öteki de olmuyor;
Yani herşeyi yüzsütü bırakmak göze alınmıyor.
Böyle gidiyoruz işte.
Bir yanımız "kalk gidelim",
Öbür yanımız "otur" diyor.
"O"tur" diyen kazanıyor.
O yan kalabalık zira...
İş, güç, sorumluluk, çoluk çocuk, aile,
Güvende olma duygusu...
En kötüsü alışkanlık...
Alışkanlığın verdiği rahatlık,
Monotonluğun doğurduğu bıkkınlığı yeniyor.
Kalıyoruz...
Kuş olup uçmak isterken, ağaç olup kök salıyoruz.
Evlenmeler,
Bir çocuk daha doğurmalar,
Borçlara girmeler,
İşi büyütmeler...
Bir köpek bile bizi uçmaktan alıkoyabiliyor.
Misal ben;
Kapıdaki Rex'i bırakıp gidemiyorum.
Değil bu şehirden gitmek,
İki sokak öteye taşınamıyorum.
Alıp götürsem gelmez ki...
Bütün sokağın köpeği olduğunun farkında.
Herkes onu, o herkesi seviyor.
Hangi birimizle gitsin?
"Sırtında yumurta küfesi taşımak" diye bir deyim vardır.
Evet, sırtımızda yumurta küfesi var hepimizin.
Kendi imalatımız küfeler...
Ama eğreti de yaşanmaz ki bu dünyada.
Ölüm var zira!
Ölüme inat tutunmak lazım,
İnadına kök salmak lazım.
Bari ufak kaçışlar yapabilsek.
Var tabi yapanlar, ama az.
Sadece kaymak tabakası.
Hepimiz kaçabilsek...
Bütçe, zaman, keyif denk olsa...
Gün içinde mesela;
Küçücük gitmeler yapabilsek.
Ne mümkün?
Sabah 9 akşam 18...
Sonra başka mecburiyetler...
Sıkışıp kaldık...
Sırf yeme, içme, barınmanın bedeli bu kadar ağır olmamalı.
Hayatta kalabilmek için bir ömür veriyoruz.
Bir ömür karşılığı bir ömür yani...
Ne saçma...
Bahar mıdır bizi bu hale getiren?
Galiba..
Ben her bahar aşık olmam
Ama her bahar gitmek isterim.
Gittiğim olmadı hiç, ama olsun...
İstemek de güzel.
CAN YÜCEL
:)) İşte bu şiir geldi aklıma yazını okuyunca istemekte güzel dimi kelebemmm
Çok güzel, çok duygulu ve de çok doğruları yazmışsın... Yüreğine sağlık...
"Ne güçlü bir insan der arkanızdan insanlar."Bu görüntüyü verebilmek de önemli olsa gerek.
Herkese özgü değildir bu.
Efendim, merhabalar; Kendisi için değil başkası için doğan insanlar vardır. İşte o insanlar, başkaları için tutunurlar dünyaya...
Gerçekleri dile getiren bu hüzün yüklü paylaşımınız için kaleminize, emeğinize ve yüreğinize teşekkürler ederim.
En güzele emanet olun ve sağlıcakla kalın.
Ateş Böceğim: Çookk duygulandım. İşte bahsettiğim şey de taaa kendsi Sevgiler canım.
Deliler Teknesi:Çok teşekkür ederim efendim.
Ramazan: Çok haklısınız efendim. Doğru söze ne denir ki. Yorumunuza sağlık.
Recep Altun: Ço doğru dediniz efenndim. Çok teşekkür ederim değerli yorumunuza.
Sayın Siyah kelebek,
Güçlü sandiğmız kişinin de hayata örümcek ağı türü iple bağlı olduğunu nedense hep göz ardı etmişizdir. Oysa çıkacak bir fırtınanın her şeyi yer ile yeksan edeceğini bilmemize rağmen.
Yinede güçlü durmak onurdan dır.
Keyif veren güzel bir yazı elinize sağlık.
Sevgi ve saygılar.
okurken her cümlesinde durup düşündüğüm gerçekten önemli ayrıntıları dile getiren bir yazı olmuş, teşekkürler..
Ah canım ya.Ben koptum aslında,ama kopmamış gibi de yaşadım,tuhaf di mi.mış gibi yaptım sanırım.Ama tam anlamıyla kopmak için uzaklaşmayı çok isterdim.Kaçmayı diyeyim hatta.Bu da çözüm olmaz di mi.Kafam doluyken,yüreğim doluyken..Off hüzünlendim :( Beni anlatmışsın bu yazında..Yüreğine sağlık bitanem.
Aynen öyledir..
Başkaları için yaşamaktır bunun adı..
Daha doğrusu sevdikleri için yaşamak..
İyi ki vardırlar...
ya olmasalardı???
Şahane yazmışsın canım..
Yüreğine sağlık..
Sevgilerimle....
işte dostum kelebek bu bıraktığım yerden daha iyi bir yerde buldum seni ve her yazına hayran kaldım gönlün kalemi kağıttan eksik olmasın dostum (:
sağlıcakla kelebek dostum...
Yorum Gönder